Archer John Porter Martin
  | |
| Nome orixinal | (en) Archer Martin |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1 de marzo de 1910 Londres, Reino Unido |
| Morte | 28 de xullo de 2002 (92 anos) Llangarron, Reino Unido (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda (–1927) Reino Unido |
| Educación | Peterhouse (en) Bedford School (en) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Bioquímica |
| Ocupación | bioquímico , químico , profesor universitario |
| Empregador | Universidade Tecnológica de Eindhoven (pt) . Q61662509 (1964–) Universidade de Cambridge |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Judith Bagenal (1941–) |
Premios
| |
Archer John Porter Martin, nado o 1 de marzo de 1910 en Londres (Inglaterra) e finado o 28 de xullo de 2002 en Londres, foi un químico inglés galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1952.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou química na Universidade de Cambridge, dedicouse desde 1946 á investigación en empresas privadas e en 1948 foi nomeado director da sección de química e física do Instituto Nacional de Investigacións Médicas de Londres.
Investigacións científicas[editar | editar a fonte]
Especializado en bioquímica, e especialmente na vitamina E e vitamina B2. Posteriormente decantouse pola cromatografía, creando as técnicas que permitiron a evolución desta técnica de laboratorio. Martin desenvolveu a cromatografía da partición, mentres traballaba na separación de aminoácidos, así como a cromatografía gasosa líquida.
En 1952 recibiu o Premio Nobel de Química, compartido con Richard Laurence Millington Synge, pola invención da cromatografía da partición.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1952 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
| Predecesor: Edwin Mattison McMillan e Glenn Theodore Seaborg |
Premio Nobel de Química 1952 compartido con Richard Laurence Millington Synge |
Sucesor: Hermann Staudinger |
