Peter D. Mitchell
.jpg)  | |
| Nome orixinal | (en) Peter Dennis Mitchell |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 29 de setembro de 1920 Surrey, Reino Unido |
| Morte | 10 de abril de 1992 (71 anos) Bodmin, Reino Unido (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino Unido |
| Educación | Universidade de Cambridge Jesus College Queen's College (en) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Bioquímica |
| Ocupación | bioquímico , químico , profesor universitario |
| Empregador | Universidade de Cambridge Universidade de Edimburgo |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua inglesa |
Premios
| |
Sinatura  | |
Peter Dennis Mitchell, nado o 29 de setembro de 1920 en Mitcham, (Inglaterra) e finado o 10 de abril de 1992 en Bodmin, foi un bioquímico inglés galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1978.
Biografía[editar | editar a fonte]
Os seus pais foron Christopher Gibbs Mitchell, un empregado civil, e Kate Beatrice Dorothy Taplin. Estudou na Universidade de Cambridge, onde se licenciou en Ciencias naturais, e posteriormente doutorouse en bioquímica en 1951. En 1943 aceptou traballar no Departamento de Bioquímica desta universidade, renunciando en 1955. En 1961 aceptou a petición de Michael Swann para converterse en director do Departamento de Bioloxía da Facultade de Zooloxía da Universidade de Edimburgo.
A partir do ano 1964 foi director do Laboratorio de Investigacións de Glynn, poboación situada en Cornualla.
Investigacións científicas[editar | editar a fonte]
Interesado inicialmente na penicilina, a partir de 1961 traballou no estudo sobre a almacenaxe da enerxía nos seres vivos para ser posteriormente transportada aos puntos de utilización por medio das moléculas de adenosín trifostato (ATP). Grazas a esas investigacións, comprobou como a ruptura do enlace nun dos grupos de ATP provoca a aparición do ADP ou adenosín difostato, que libera unha enerxía inmediatamente dispoñible. Grazas á enerxía fornecida pola respiración humana, o ADP consegue converterse novamente ATP, proceso denominado fosforilación oxidativa.
En 1978 foi galardoado co Premio Nobel de Química polos seus traballos sobre o intercambio de enerxía biolóxica mediante a teoría da química osmótica. En 1981 foi condecorado coa medalla Copley.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1978 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel 1978 (en inglés)
| Predecesor: Ilya Prigogine |
Premio Nobel de Química 1978 |
Sucesor: Herbert C. Brown e Georg Wittig |
