John Howard Northrop

John Howard Northrop

Biografía
Nacemento	5 de xullo de 1891 Yonkers, Estados Unidos de América (pt)
Morte	27 de maio de 1987 (95 anos) Wickenburg, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	suicidio
Datos persoais
Residencia	Yonkers (pt) Arizona
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Universidade de Columbia
Director de tese	Jacques Loeb (pt) e Thomas Hunt Morgan
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica
Ocupación	químico , científico , bioquímico , profesor universitario
Empregador	Universidade de Columbia Universidade de California en Berkeley Universidade Rockefeller
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Leopoldina Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos
Lingua	Lingua inglesa
Premios (1946)  Premio Nobel de Química (1939)  medalla Daniel Giraud Elliot  Medalla Nacional de Ciencia  Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias

Non confundir con John Howard.

John Howard Northrop nado o 5 de xullo de 1891 en Yonkers, Nova York (Estados Unidos) e finado o 27 de maio de 1987 en Wickenberg (Arizona, Estados Unidos), foi un químico, bioquímico e profesor universitario estadounidense galardoado co Premio Nobel de Química no ano 1946.

Biografía

Naceu o 5 de xullo de 1891 na cidade de Yonkers, no estado norteamericano de Nova York. Estudou química na Universidade de Columbia, pola que se doutorou en 1915. En 1916 incorporouse ao Instituto Rockefeller de Investigacións Médicas e en 1949 foi nomeado profesor da Universidade de California, cargo do que foi titular ata 1961.

Faleceu o 27 de maio de 1987 na cidade de Wickenberg, unha vila do condado de Maricopa, en Arizona.

Investigacións científicas

Durante a primeira guerra mundial foi o encargado de conducir unha investigación ao servizo da guerra química do exército norteamericano acerca da produción de acetona e etanol mediante a fermentación. Posteriormente emprendeu investigacións sobre as propiedades químicas e actividades das encimas e en 1929 conseguiu obter pepsina en forma pura e cristalizada, determinando así mesmo as súas propiedades protéicas. Conseguiu cristalizar a tripsina e a quimotripsina, e, no transcurso das súas investigacións sobre substancias xeradoras (é dicir, sobre os precursores inactivos das encimas), illou o pepsinóxeno e o tripsinóxeno.

No ano 1938 illou e cristalizou o primeiro bacteriófago, un pequeno virus parasito que ataca bacterias, determinando que se trataba dunha nucleoproteína. En 1946 sinalou o proteinóxeno como a substancia nai de todas as proteínas presentes nas carnes, encimas, virus e anticorpos.

Obtivo en 1946 o Premio Nobel de Química (a metade do cal compartiu con Wendell Meredith Stanley polas súas achegas a "a representación fiel das encimas e as viru-proteínas"), recaendo a metade restante do Premio de devandito ano no químico James Batcheller Sumner.

Véxase tamén

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1946 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)

Predecesor: Artturi Ilmari Virtanen

Premio Nobel de Química 1945 compartido con James Batcheller Sumner e Wendell Meredith Stanley

Sucesor: Robert Robinson