Saltar ao contido

Paul J. Crutzen

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaPaul J. Crutzen

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(nl) Paul Jozef Crutzen Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento3 de decembro de 1933 Editar o valor em Wikidata
Ámsterdam, Países Baixos Editar o valor em Wikidata
Morte28 de xaneiro de 2021 Editar o valor em Wikidata (87 anos)
Maguncia, Alemaña Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeReino dos Países Baixos Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Estocolmo - meteoroloxía (–1973)
Ignatius Gymnasium (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Director de teseBert Bolin (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica atmosférica (pt) Traducir, meteoroloxía e Ozonosfera Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Ámsterdam
Maguncia
San Diego Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónquímico , climatólogo , administrador acadêmico (pt) Traducir , profesor universitario , enxeñeiro , meteorólogo Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1980 Editar o valor em Wikidata - 2019 Editar o valor em Wikidata
EmpregadorInstituto de Química Max Planck (pt) Traducir (1980–2000)
Universidade de Estocolmo (1958–)
Ámsterdam
Universidade de Maguncia
Instituto de Tecnoloxía de Xeorxia
Universidade de Utrecht Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua alemá, lingua neerlandesa e lingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Obra
DoutorandoJohannes Lelieveld e Deliang Chen (en) Traducir Editar o valor em Wikidata

WikiTree: Crutzen-15 Find a Grave: 221831680 Editar o valor em Wikidata

Paul Jozef Crutzen, nado en Ámsterdan (Países Baixos) o 3 de decembro de 1933 e finado o 28 de xaneiro de 2021, foi un químico holandés, gañador do premio Nobel de Química en 1995 polas súas investigacións sobre a incidencia do ozono na atmosfera.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu en Ámsterdam en 1933 e en 1973, estudou enxeñería, en 1958 estabeleceuse en Suecia coa súa familia, traballou na Universidade de Estocolmo ata 1974 e onde obtivo o título de doutor en Meteoroloxía. Traballou na Universidade de Oxford, Inglaterra e no "National Center for Atmospheric Research" (NCAR), Boulder, Colorado, nos Estados Unidos. Desde 1980 foi membro da Sociedade Max-Planck para o avance da ciencia e Director da División de química atmosférica do Instituto Max-Planck, en Maguncia (Alemaña) e desde 1983 director executivo desta mesma institución.

Traballo científico[editar | editar a fonte]

Activista no campo das ciencias ambientais contribuíu, xunto a Mario J. Molina e Frank Sherwood Rowland, á comprensión da formación do buraco da capa de ozono. Os seus estudos sobre as substancias contaminantes permitiron a comprensión do posible cambio climático que padece a Terra, relacionada coa emisión dos Clorofluorocarbonos (CFC) e outros gases organohalóxenos cun desprazamento do equilibrio químico na formación e destrución do ozono estratosférico.

En 1995 foi galardoado xunto a Molina e Rowland, co Premio Nobel de Química polos seus traballos sobre a química da atmosfera, especialmente sobre a formación e descomposición do ozono.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Predecesor:
George Andrew Olah
Premio Nobel de Química

1995
con
Mario J. Molina
e Frank Sherwood Rowland
Sucesor:
Robert Curl,
Harold Walter Kroto
e
Richard Errett Smalley