Arne Tiselius
Arne Wilhelm Kaurin Tiselius, nado o 10 de agosto de 1902 en Estocolmo (Suecia) e finado o 29 de outubro de 1971 en Uppsala (Suecia), foi un bioquímico sueco galardoado co Premio Nobel de Química no ano 1948.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Naceu o 10 de agosto de 1902 na cidade de Estocolmo. Logo da morte do seu pai trasladouse á beira da súa familia a Gotemburgo, onde ingresou na escola, e logo da súa gradación no "Realgymnasium" en 1921 estudou química na Universidade de Uppsala. Posteriormente pasou a ser asistente de investigación no laboratorio de Theodor Svedberg en 1925 e doutorouse en 1930 sobre o método da fase móbil no seu estudo de electroforesis aplicada a proteínas, para o que utilizou un aparello coñecido como tubo de Tiselius. A partir daquel ano iniciou a súa tarefa docente na Universidade de Uppsala, onde foi nomeado catedrático de química en 1938 e director do Instituto de Bioquímica en 1946.
Tiselius morreu o 29 de outubro de 1971 na cidade de Uppsala.
Investigación científica[editar | editar a fonte]
Iniciou a súa investigación ao redor dos procesos de difusión e adsorción, que continuou durante a visita dun ano ao laboratorio de Hugh Stott Taylor na Universidade de Princeton, coa axuda dunha bolsa da fundación Rockefeller, onde conseguiu desenvolver o plasma sanguíneo sintético. Ao seu retorno a Uppsala renovou o seu interese nas proteínas, e interesouse no uso de métodos físicos nos problemas bioquímicos, o cal conduciulle a desenvolver un método mellorado de análise electroforética que foi mellorando nos anos posteriores.
En 1948 foi galardoado co Premio Nobel de Química polos seus traballos sobre a natureza do plasma sanguíneo.
Tiselius tomou parte activa na reorganización da investigación científica en Suecia nos anos posteriores á segunda guerra mundial, e foi presidente da Unión Internacional de Química Pura e Aplicada entre 1951 e 1955, vicepresidente da Fundación Nobel en 1947 e posteriormente presidente desta en 1960.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
En honra súa nomeouse o cráter Tiselius sobre a superficie da Lúa.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1948 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
- Sobre a fase móbil e a electroforesis
| Predecesor: Robert Robinson |
Premio Nobel de Química 1948 |
Sucesor: William Francis Giauque |
| Control de autoridades |
|
|---|
