|
O Día Internacional da Muller, orixinalmente coñecido como Día Internacional da Muller Traballadora, conmemorado cada 8 de marzo e recoñecido pola ONU como unha xornada para reivindicar a igualdade e de facer balance sobre a situación das mulleres na sociedade, é festa recoñecida nalgúns países, e tradicionalmente grupos e asociacións de mulleres militantes no feminismo ou no movemento obreiro preparan manifestacións, por veces utilizando o nome orixinal, por todo o mundo, para facer ver as súas reinvindicacións para mellorar as condicións da muller, e festexar os avances e loitar pola superación dos atrancos. Conmemora a loita da muller pola súa participación, en pé de igualdade co home, na sociedade e no seu desenvolvemento íntegro como persoa.
A primeira celebración do Día Internacional da Muller tivo lugar o día 19 de marzo de 1911 en Alemaña, Austria, Dinamarca e Suíza, e a súa conmemoración tense estendido dende aquela a numerosos países.
En 1972 a Asemblea Xeral das Nacións Unidas declarou 1975 Ano Internacional da Muller e en 1977 invitou a todos os Estados a declarar, conforme ás súas tradicións históricas e costumes nacionais, un día como Día Internacional polos Dereitos da Muller e a Paz Internacional.
|
Artigo destacado
editar
O concerto delle donne ou canto delle dame ( lit. conxunto de mulleres) foi unha agrupación profesional de cantantes femininas da corte de Ferrara ( Italia) de finais do Renacemento, que tivo gran renome polo seu virtuosismo técnico e artístico. A agrupación foi fundada por Afonso II, duque de Ferrara, en 1580 e estivo activa ata a disolución da corte en 1597. Giacomo Vincenti, un editor musical, loou a estas mulleres como "virtuose giovani" (novas virtuosas), facéndose eco dos sentimentos de cronistas e comentaristas contemporáneos.
As orixes da agrupación encóntranse nun grupo de afeccionados cortesáns de alto rango que interpretaban música os uns para os outros no contexto da informal musica secreta do duque na década de 1570. A agrupación foi evolucionando cara a un grupo só de mulleres profesionais, o concerto delle donne, que ofreceu concertos formais para os membros do círculo íntimo da corte e visitantes importantes. O seu estilo de canto florido e altamente ornamentado levou prestixio a Ferrara e inspirou a compositores da época.
O concerto delle donne revolucionou o papel da muller na música profesional, e continuou a tradición da corte de Este como centro cultural. A fama do grupo de mulleres espallouse por toda Italia, inspirando imitacións nas poderosas cortes dos Medici e os Orsini. A fundación do concerto delle donne foi o acontecemento máis importante na música secular italiana a finais do século XVI; as innovacións musicais que se estableceron na corte foron importantes no desenvolvemento do madrigal, e finalmente a seconda pratica.
Imaxe destacada
Sabías que...?
editar
- ... Amelia Earhart (na imaxe) foi a primeira muller en sobrevoar o Océano Atlántico en solitario?
- ... as civilizacións antigas, como Exipto, Babilonia, Grecia, Roma, rendiron culto á muller e á feminidade na figura de deusas, sacerdotisas, filósofas, matemáticas, pitonisas, amazonas ou guerreiras?
- ... segundo estudos de ADN as mulleres viquingas combatían en igualdade de número que os homes?
Categorías
editar
Queres atopar artigos relacionados coa muller? Proba buscando nas seguintes categorías:
Biografía destacada
editar
Nadezhda Konstantínovna Krúpskaia (en ruso: Наде́жда Константи́новна Кру́пская), nada en San Petersburgo o 14 de febreiro xul./ 26 de febreiro de 1869greg. e finada en Moscova o 27 de febreiro de 1939, máis coñecida como Nadia Krúpskaia, foi unha escritora, pedagoga e revolucionaria rusa, recoñecida figura do Partido Comunista da Unión Soviética. Foi unha das principais responsables da creación do sistema educativo soviético e pioneira do desenvolvemento das bibliotecas rusas. O seu esposo foi o revolucionario bolxevique Vladimir Ilich Ulianov, coñecido como Lenin.
Malia a penuria económica que sufriu a familia ao falecer o seu pai en 1883, logrou completar a súa educación nun prestixioso ximnasio feminino da capital rusa. Permaneceu como profesora nesta institución ata 1891. Convertida ao marxismo a comezos da década, ingresou no Grupo para a Loita pola Emancipación da Clase Obreira, onde coñeceu a Lenin en 1894. Detida en agosto de 1896 como outros membros deste, en 1897 aceptou cumprir a súa condena de exilio interior xunto a Lenin en Siberia, para o que tivo que casar con el por imposición das autoridades rusas. En abril de 1898, partiu a Siberia, onde se converteu en esposa e colaboradora de Lenin.
Máis tarde pasou ao exilio en Europa occidental e converteuse en secretaria da publicación socialista Iskra e logo na do comité central do Partido Obreiro Socialdemócrata de Rusia. No exilio escribiu algunhas obras sobre educación.
Trala Revolución de Outubro, obtivo importantes cargos no Ministerio de Educación. A partir de maio de 1922, con Lenin doente, reduciu o seu traballo no ministerio para atendelo. Parte da oposición política a Stalin a mediados da década, finalmente uniuse a el na campaña contra a oposición interna do partido. Mantívose como vicecomisaria de Educación entre 1919 e 1939 e como membro do comité central do partido entre 1927 e 1939, ano no que faleceu.
Cita destacada
editar
| Busco a independencia da muller, o seu dereito de se apoiar; de vivir pola súa conta; de amar a quen queira que desexe, ou cantas persoas desexe. Eu busco a liberdade de ambos sexos, liberdade de acción, liberdade de amor e liberdade na maternidade.
|
Proxectos relacionados
Artigos de calidade e bos
editar
 Artigos de calidade (24)
 Artigos bos (8)
Portais relacionados
Proxectos irmáns
|
