Rinaldo Fioramonte Martino
| Rinaldo Martino | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Rinaldo Fioramonte Martino | ||
| Nacemento | 6 de outubro de 1921 | ||
| Lugar de nacemento | Rosario | ||
| Falecemento | 15 de novembro de 2000 | ||
| Lugar de falecemento | Buenos Aires | ||
| Posición | Centrocampista | ||
| Carreira xuvenil | |||
 Club Peñarol | |||
|
Club Belgrano | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1941–1948 |
CA San Lorenzo | 233 | (142) |
| 1949-1950 |
 Juventus FC | 33 | (18) |
| 1950 |
 Nacional | 18 | (10) |
| 1951 |
CA Boca Juniors | 15 | (3) |
| 1952 |
Nacional | 12 | (5) |
| 1950 |
CA Cerro | 4 | (1) |
| Selección nacional | |||
| 1942-1947 |
Arxentina | 20 | (15) |
| 1949 |
Italia | 1 | (0) |
| Na rede | |||
  | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. Club: actualizado a 5 de decembro de 2013. Selección: actualizado a 10 de setembro de 2013.[ editar datos en Wikidata ] | |||
Rinaldo Fioramonte Martino tamén coñecido como Mamucho Martino, nado o 6 de outubro de 1921 en Rosario (Provincia de Santa Fe e finado o 15 de novembro de 2000 en Buenos Aires foi un futbolista arxentino que xogaba na demarcación de centrocampista.
A Asociación do Fútbol Arxentino (AFA) incluíuno entre os 24 futbolistas arxentinos que integran o Salón da Fama.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Comezou xogando en equipos do seu Rosario natal, primeiro o Club Peñarol e despois o Club Belgrano. En 1941 fichou polo San Lorenzo de Almagro. Pese a non xogar como home máis adiantado tiña unha gran capacidade goleadora, sendo o máximo anotador do campionato arxentino de 1942.
Co equipo de Almagro gañou o título de liga en 1946 e realizou unha xira por Europa ese mesmo ano.
A finais dos anos 40 fichou polo Juventus FC italiano, co que acadou o título da Serie A, e incluso chegou a xogar coa Selección de fútbol de Italia[1]. De volta en América xogou no Club Nacional de Football, co que tamén gañou o título. Tras un breve paso por Boca Juniors volveu a Nacional para ser campión outra vez.
En 1953 fichou polo CA Cerro, onde se retirou.
Formou parte da Selección de fútbol da Arxentina entre 1942 e 1947 sendo campión da Copa América en dúas ocasións, 1945 e 1946. Na primeira delas anotou un gol histórico ante Uruguai ante o porteiro Roque Máspoli, que se considera como un dos máis notábeis da historia do fútbol suramericano, e que foi bautizado no seu momento coma o gol de América.
Palmarés[editar | editar a fonte]
Campionatos nacionais[editar | editar a fonte]
| Título | Club | País | Ano |
|---|---|---|---|
| Primeira División da Arxentina | San Lorenzo | Arxentina
|
1946 |
| Serie A | Juventus FC
|
Italia | 1949/50 |
| Primeira División do Uruguai | Nacional | Uruguai
|
1950 |
| Primeira División do Uruguai | Nacional | Uruguai
|
1952 |
Copas internacionais[editar | editar a fonte]
| Título | Sede | Equipo | Ano |
|---|---|---|---|
| Copa América |  Chile
|
Selección de fútbol da Arxentina | 1945 |
| Copa América | Arxentina
|
Selección de fútbol da Arxentina | 1946 |
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Estísticas ca Juventus FC (en italiano)
- Artigo (en castelán)
| Control de autoridades |
|
|---|
- Nados na provincia de Santa Fe
- Nados en 1921
- Finados en 2000
- Centrocampistas de fútbol
- Futbolistas da Arxentina
- Xogadores do CA San Lorenzo de Almagro
- Xogadores do Juventus FC
- Xogadores do Club Nacional de Football
- Xogadores do CA Boca Juniors
- Xogadores do Club Atlético Cerro
- Xogadores da selección de fútbol da Arxentina
- Xogadores da selección de fútbol de Italia