Linguas oghuz
| Linguas oghuz | ||
|---|---|---|
| Falado en: | - | |
| Total de falantes: | ||
| Familia: | Altaica Linguas turcas Linguas oghuz | |
| Escrita: | Alfabeto latino | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | ---
| |
| Mapa | ||
 Turco Gagauz Azarí Qashqai Chaharmahali Turcomán Khorasani Salar
| ||
| Status | ||
As linguas oghuz son un subgrupo da familia de linguas turcas, faladas por arredor de 108 millóns de persoas. As tres linguas co número máis grande de falantes son o turco, o azarí eo turcomán, as cales, combinadas, representan máis do 95% dos falantes.
O estudoso Mahmud al-Kashgari de Kara-Khanid, que viviu no século XI, afirmou que a lingua oghuz era a máis sinxela de todas as linguas turcas.[1]
O turcólogo e lingüista sueco Lars Johanson sinala que as linguas oghuz forman un bloque claramente discernible e estreitamente relacionado dentro da familia das linguas turcas, xa que a historia cultural e política dos falantes das linguas oghuz vinculounas máis estreitamente coa idade moderna. As linguas oghuz occidentais son altamente intelixibles entre si e coa lingua tártara de Crimea.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ D. T. Potts, (2014), Nomadism in Iran: From Antiquity to the Modern Era, p. 177
- ↑ "Language Materials Project: Turkish". UCLA International Institute, Center for World Languages. febreiro de 2007. Arquivado dende o orixinal o 2007-10-11. Consultado o 2007-04-26.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Johanson, Lars; Csató, Éva Ágnes (1998). The Turkic Languages. Londres: Routledge. ISBN 0-415-08200-5.
- Menges, Karl H. (1995). The Turkic Languages and Peoples. Wiesbaden: Harrassowitz. ISBN 3-447-03533-1.
