Eusebio Dávalos Hurtado
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 24 de marzo de 1909  Cidade de México |
| Morte | 27 de xaneiro de 1968 (58 anos) Cidade de México |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | México |
| Educación | National School of Anthropology and History (en)  |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Antropoloxía física |
| Ocupación | antropólogo , médico , funcionario |
 | |
Eusebio Dávalos Furtado, nado na Cidade de México o 24 de marzo de 1909 e finado o 27 de xaneiro de 1968, foi un médico homeópata, antropólogo físico e servidor público mexicano.
Durante a súa xestión á fronte do INAH, promoveu a identidade nacional mexicana, o resgardo do patrimonio cultural e a modernización museográfica, a través da construción de museos como o Museo Nacional de Antropoloxía, o Museo Nacional do Vicerreinado, o Museo Nacional das Culturas e a Galería de Historia (coñecido popularmente como Museo O Caracol).
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Graduouse como médico homeópata, cirurxián e parteiro no Instituto Politécnico Nacional en 1938 coa tese profesional Contribución al estudio del Pyrogenium, un producto biológico utilizado en la terapéutica homeopática.
Foi o primeiro graduado da licenciatura en antropoloxía física da Escola Nacional de Antropoloxía e Historia. Graduouse con honras coa tese de mestría La deformación craneana entre los tlatelolcas. Foi director do INAH entre 1957 e 1968, salientando entre as súas accións a promoción de novas lexislacións a prol da conservación do patrimonio cultural de Mesoamérica, así como xestións para a construción dos que son importantes recintos museográficos mexicanos como o Museo Nacional de Antropoloxía, o cal conseguiu en 1964.
Estudou, entre outros restos, os de Hernán Cortés e os atribuídos por Eulalia Guzmán a Cuauhtémoc.
