Saltar ao contido

Vera Rubin

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaVera Rubin

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Vera Florence Cooper Editar o valor em Wikidata
23 de xullo de 1928 Editar o valor em Wikidata
Filadelfia, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Morte25 de decembro de 2016 Editar o valor em Wikidata (88 anos)
Princeton, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
RelixiónXudaísmo Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Georgetown - Doutor en filosofía
Universidade Cornell
Vassar College (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Director de teseGeorge Gamow Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoAstronomía, astrofísica, cosmoloxía e materia escura Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónastrónoma , física , científica Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Georgetown Editar o valor em Wikidata
Membro de
Interesada enCosmoloxía física Editar o valor em Wikidata
ProfesoresMaud Worcester Makemson (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Obra
DoutorandoSandra Faber Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeRobert Joshua Rubin (1945–2007), morte do cónxuxe
FillosKarl Rubin (pt) Traducir, Judith Young (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

BNE: XX5832382 WikiTree: Cooper-16605 Find a Grave: 174497016 Editar o valor em Wikidata

Vera Cooper Rubin, nada en Filadelfia (Pensilvania) o 23 de xullo de 1928 e finada en Princeton (Nova Jersey) o 25 de decembro de 2016[1], foi unha astrónoma estadounidense, pioneira na medición da rotación das estrelas dentro dunha galaxia.[2] As súas medicións puxeron de manifesto que as curvas de rotación galáctica mantéñense planas, contradicindo o modelo teórico, sendo a evidencia máis directa e firme da materia escura.[3][4]

No seu obituario, Dennis Overbye (do The New York Times), dixo dela que "transformou a física moderna e a astronomía coas súas observacións amosando que as galaxias e estrelas están inmersas no control gravitacional de vastas nubes de materia escura. O seu traballo axudou a introducir un cambio de escala copernicano na conciencia cósmica, é dicir, a percepción do que os astrónomos sempre viran e pensaran que era o universo, é só a parte visible dun masivo iceberg de misterio."[5]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Mudouse a Washington D. C. cando tiña uns 10 anos. Foi daquela cando comezou a a amosar interese pola astronomía.[6] Os seus pais eran inmigrantes xudeus. O seu pai, Philip Cooper, foi un enxeñeiro eléctrico nado en Vilnius, Lituania, co nome de Pesach Kobchefski. A súa nai, Rose Applebaum, orixinaria de Besarabia, traballou para a Bell Telephone Company calculando a lonxitude das liñas telefónicas. Rubin tivo unha irmá máis vella, Ruth Cooper Burg, que foi xuíz administrativo no Departamento de Defensa dos Estados Unidos.[7]

Educación[editar | editar a fonte]

Rubin decidiu seguir a súa educación pre grao no Vassar College "porque Maria Mitchell —a primiera astrónoma reciñecida dos EEUU— traballara alí";[8] logrou o seu título de grao (BA degree) no 1948,[8] en astronomía, a única en dito campo nesa clase.[9] Tentou enrolarse nun programa para graduados en Princeton pero nunca recibiu o seu catálogo de graduación, non sendo permitidas mulleres no programa de graduados en astronomía ata 1975.[9]

Diferente foi o resultado do seu intento no mestrado de Cornell, onde estudou física con Philip Morrison, e Mecánica cuántica con Richard Feynman e Hans Bethe. Completou a tese no 1951, de xeito controvertido, examinando "a posibilidade dunha rotación conxunta no universo na procura dun fluxo 'non de Hubble'"[10] período no que fixo unha das primeiras observacións de desviacións do fluxo de Hubble no movemento das galaxias.

Na súa tese doutoral (en Georgetown), Rubin argumentou que as galaxias poderían estar rotando arredor de centros descoñecidos, máis que sinxelamente separándose, como era suxerido pola teoría do Big Bang naquel tempo. Robert Irion, en Science, describiu así o traballo:

O primeiro traballo [do marido de Rubin, Robert] foi no Laboratorio de Física Aplicada da Universidade Johns Hopkins… onde traballou co físico Ralph Alpher. [Alpher] introduciu ós Rubin co seu colega, o astrofísico George Gamow da Universidade George Washington. Gamow deviu o conselleiro de Vera Rubin aínda que ela era docente en Georgetown, na que tiña a área do programa de Ph.D. en astronomía.[8]

O estudo, realizado baixo a dirección de Gamow[11] e completado no 1954, concluíu que máis que estar distribuídas de xeito aleatorio polo universo, as galaxias aglutínanse, unha idea entrevista por outros durante dúas décadas.[12]. A publicación do estudo foi rexeitada polo Astronomical Journal e polo The Astrophysical Journal[6]. Máis tarde admitiu que tiña poucos datos, pero a súa tese foi importante para a evidencia de Gerard de Vaucouleur dun "supercluster local"[13]. Isto forzouna a continuar o seu traballo analizando como as estrelas se moven por fóra das galaxias, campo no que continuou ata a súa morte en 2016[14].

Traballo[editar | editar a fonte]

Trala súa graduación, foi profesora en Montgomery County Community College e tamén traballou na Universidade de Georgetown como asistente de investigación. No ano 1962 foi profesora asistente. En 1963 traballou con Geoffrey e Margaret Burbidge na Universidade de California.[15] No 1964, foi a primeira muller en usar os instrumentos do Observatorio de Palomar Alto.[16] No 1965 tamén mantivo un posto no Departamento de Magnetismo Terrestre en Carnegie. Foi Senior Fellow no Departamento de Magnetismo Terrestre e a súa área de traballo foi descrita como "Galáctica e dinámica extragaláctica: estrutura a grande escala e dinámica do universo".

Recoñecementos académicos e membresías[editar | editar a fonte]

Membro da Academia Nacional de Ciencias dos EEUU,[17] da Academia Pontificia de Ciencias,[18] e da Sociedade Filosófica Americana.[19]

Leva o seu nome un observatorio astronómico en Chile.[20]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Pioneering astronomer Vera Rubin dies at 88". AJC.com. Arquivado dende o orixinal o 26/12/2016. Consultado o 26/12/2016. 
  2. "MATERIA OSCURA, ASTRÓNOMA BRILLANTE: VERA RUBIN". caosyciencia.com (en español). Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 31 de outubro de 2016. 
  3. Pérez Martín, Isabel (17 de decembro de 2009). "Materia oscura, astrónoma brillante: Vera Rubin". Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 1 de xaneiro 2013. 
  4. "Vera Rubin y el lado oscuro del universo". La Aventura de la Ciencia. 19 de maio de 2015. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 22 de maio 2015. 
  5. Overby, Dennis (27 de decembro de 2016). "Vera Rubin, 88, Dies; Opened Doors in Astronomy, and for Women". The New York Times. 
  6. 6,0 6,1 "Vera Cooper Rubin | Jewish Women's Archive". jwa.org. Consultado o 7 de abril 2016. 
  7. Bartusiak, Marcia (xuño de 1993). Harper Collins, ed. Through a Universe Darkly: A Cosmic Tale of Ancient Ethers, Dark Matter, and the Fate of the Universe. pp. 88–94. ISBN 0060183101. 
  8. 8,0 8,1 8,2 Irion, Robert (2002). "The Bright Face behind the Dark Sides of Galaxies". Science (Washington, DC: AAAS) 295 (5557, February 8): 960–961. doi:10.1126/science.295.5557.960. Consultado o December 29, 2016. 
  9. 9,0 9,1 Overbye, Dennis (27 December 2016). "Vera Rubin, 88, Dies; Opened Doors in Astronomy,and for Women". The New York Times. 
  10. Larsen, Kristine (1 de marzo de 2009). "Vera Cooper Rubin". Jewish Women: A Comprehensive Historical Encyclopedia. Brookline, MA: Jewish Women's Archive. Consultado o December 30, 2016. 
  11. Popova, Maria (April 18, 2016). "Pioneering Astronomer Vera Rubin on Women in Science, Dark Matter, and Our Never-Ending Quest to Know the Universe" (journalist blog). Brain Pickings (self-published). Consultado o December 26, 2016. 
  12. Johnson, Ben & Tsai, Meigy (April 24, 2013). Contributions of 20th Century Women to Physics (CWP). CWP and Regents of the University of California. Arquivado dende o orixinal o 24 de abril de 2013. Consultado o 01 de xaneiro de 2017. 
  13. Bartusiak, Marcia (xuño 1993). Through a Universe Darkly: A Cosmic Tale of Ancient Ethers, Dark Matter, and the Fate of the Universe. HarperCollins. pp. 88-94. ISBN 0-06-018310-1. 
  14. Irion, Robert (2002). "The Bright Face behind the Dark Sides of Galaxies". ProQuest Science Journals. 
  15. "Vera, la espía de las estrellas". Mujeres con ciencia (en castelán). 2014-10-29. Consultado o 2020-07-23. 
  16. "Vera Rubin". www-revista.iaa.es. Arquivado dende o orixinal o 28 de decembro de 2016. Consultado o 2020-07-23. 
  17. NAS Staff (2016). "Vera Rubin". National Academy of Sciences (NAS). Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2016. Consultado o December 26, 2016. 
  18. "Women's History Month – Vera Rubin". Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2016. Consultado o December 26, 2016. 
  19. "APS Members' Directory Search". Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2017. Consultado o December 26, 2016. 
  20. Howlett, Joe (2024-01-18). "A day in the life of a mountaintop telescope builder - symmetry magazine". www.symmetrymagazine.org (en inglés). Consultado o 2024-02-02. 

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.


Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre ciencias é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Bolívar, Jorge (2018). Científicas. La apasionante historia de las mujeres detrás de los grandes descubrimientos de la ciencia. Editorial Guadalmazán. ISBN: 978-84-94608-56-8
  • Irene Cívico e Sergio Parra (2018). Las chicas son de ciencias. 25 científicas que cambiaron el mundo Penguim Random House. ISBN 978-84-9043-882-4.
  • Ignotofsky, Rachel (2017). Mujeres de ciencia : 50 intrépidas pioneras que cambiaron el mundo (1ªed.). Madrid. ISBN 978-84-16830-80-0

Outros artigos[editar | editar a fonte]