Saltar ao contido

Johann Friedrich Reichardt

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJohann Friedrich Reichardt

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento25 de novembro de 1752 Editar o valor em Wikidata
Königsberg, Prusia Editar o valor em Wikidata
Morte27 de xuño de 1814 Editar o valor em Wikidata (61 anos)
Giebichenstein (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaHalle (Saale) Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeAlemaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Königsberg (pt) Traducir
Universidade de Leipzig Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Berlín Editar o valor em Wikidata
Ocupacióncompositor , crítico musical , musicólogo , director musical Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoÓpera Editar o valor em Wikidata
ProfesoresFranz Benda e Timofiy Bilohradsky (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua alemá Editar o valor em Wikidata
Participou en
22 de decembro de 1808Beethoven concert of 22 December 1808 (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeJohanna Reichardt (1783–)
Juliane Reichardt
FillosLuise Reichardt
 () Juliane Reichardt (pt) Traducir
Johanna Steffens (en) Traducir
 () Editar o valor em Wikidata

BNE: XX1629018 Spotify: 30WUDFHc0goZHd00HxGSyO Musicbrainz: 3e7469b6-e3ae-45d9-8a2f-beed99b21f00 Discogs: 593459 IMSLP: Category:Reichardt,_Johann_Friedrich Allmusic: mn0001266163 Editar o valor em Wikidata

Johann Friedrich Reichardt, nado o 25 de novembro de 1752 en Könisberg, Reino de Prusia (hoxe Kaliningrado, Rusia), e finado o 27 de xuño de 1814 en Giebichenstein (preto de Halle), Electorado de Saxonia, foi un músico, compositor e crítico musical alemán.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Reichardt era fillo do músico Johann Reichardt e, desde a súa infancia, foi iniciado na música, especialmente na interpretación do violín, pero tamén dalgúns teclados (espineta, clavicordio e fortepiano) e do laúde. Recibiu ademais ensinanzas de seu pai de composición (para piano forte) e de Veichtner (para violín).

Á idade de dez anos, en compañía de seu pai, emprendeu unha xira de concertos de "neno prodixio" por toda a Prusia Oriental.

Porén, decontado abandonou os seus mestres, que consideraba demasiado insuficientes e continuou a súa formación como autodidacta. Coñeceu a Immanuel Kant, e animado por este, inscribiuse para facer cursos de filosofía e dereito, primeiro na universidade da súa cidade natal e posteriormente na de Leipzig, de 1769 a 1771.[1]

Nos tres anos seguintes realizou varias viaxes por Alemaña e, en 1774, foi nomeado mestre de capela (Kapellmeister) do rei de Prusia Frederico o Grande (hoxe, Staatsoper Unter den Linden) cargo no que continuou até 1794.

En 1796 casou coa cantante, pianista e compositora de lieder Juliane Benda, filla de Franz Benda.

Despois dunha estancia en Italia, en 1783, foi a Viena, onde fundou os Concertos Epirituais, para poder propoñer e executar o seu novo traballo musical. Dous anos máis tarde viaxou a Londres e París, onde obtivo un grande éxito como director de orquestra e como compositor dunha Paixón.

Desde 1786 estableceu unha estreita relación con Goethe, Herderd, Schiller e Hamann. Foi o editor do periódico Deutschland, onde Friedrich Schlegel publicou as súas recensións.

Despois dun largo retiro en Giebichenstein, dedicado á composición, a principios do século XIX, aceptou a invitación de Xerónimo Bonaparte, rei de Westfalia e asumiu o cargo de mestre de capela na súa capital, Kassel.

Obras[editar | editar a fonte]

Entre as principais composicións de Reichardt inclúense moitas óperas francesas, alemás e italianas e, especialmente, os numerosísimos lieder, que ascenden a cerca de 1 500, para os que utilizou os textos de 125 poetas, entre eles Goethe e J. G. Herder, do que musicou até 49 poemas.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. A. Della Corte e G. M. Gatti (19556): Dizionario di musica. Paravia, p. 513.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • VV. AA. (19863): Die Musik in Geschichte und Gegenwart. Allgemeine Enzyklopädie der Musik. Kassel: Bärenreiter-Verlag. ISBN 978-3-7618-1108-5.
  • Günter Hartung (1964): Johann Friedrich Reichardt (1752-1814) als Schriftsteller und Publizist. Halle: Univ., Diss.
  • Dietrich Fischer-Dieskau (1992): Weil nicht alle Blütenträume reiften. Johann Friedrich Reichardt - Hofkapellmeister dreier Preußenkönige. Stuttgart: DVA. ISBN 978-3-4210-6531-5.
  • Johann Friedrich Reichardt (2003): Un hiver à Paris sous le Consulat. Présenté et annoté par Thierry Lentz. Bibliothèque napoléonienne. París: Tallandier. ISBN 978-2-84734-064-8.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]