Cecilia Payne-Gaposchkin

Cecilia Payne-Gaposchkin
	;
Biografía
Nacemento	(en) Cecilia Helena Payne ; 10 de maio de 1900 ; Wendover, Reino Unido (pt)
Morte	7 de decembro de 1979 (79 anos); Cambridge, Estados Unidos de América
Causa da morte	cancro
Lugar de sepultura	Pine Hill Cemetery (en) 42°35′38″N 71°14′08″O / 42.5938931, -71.2356269
Datos persoais
Residencia	Lexington (pt)
País de nacionalidade	Estados Unidos de América (1931–); Reino Unido
Relixión	Agnosticismo
Educación	Universidade Harvard (1923–1925); Newnham College (en) (1919–1923); St Paul's Girls' School (en) (1918–1919); Radcliffe College - Doutoramento ; Universidade de Cambridge
Tese académica	Stellar Atmospheres (en) (1925 )
Director de tese	Harlow Shapley (pt) e Arthur Stanley Eddington (pt)
Actividade
Campo de traballo	Astronomía, astrofísica, estrela, Vía Láctea, estrela variável (pt) e astronomia estelar (pt)
Ocupación	astrónoma , profesora universitaria , astrofísica
Empregador	Universidade Harvard ; Harvard College Observatory (pt) ; Smithsonian Astrophysical Observatory (pt)
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Sociedade Filosófica Estadounidense ; Sociedade Estadounidense de Astronomía
Lingua	Lingua inglesa
Obra
Doutorando	Frank Kameny (pt) , Paul W. Hodge (pt) , Frank Drake (pt) e Joseph Ashbrook (pt)
Familia
Cónxuxe	Sergei Gaposchkin (1934–)
Pai	Edward John Payne (en)
Irmáns	Humfry Payne (pt)
Parentes	Dilys Powell (pt) (cuñada); Marianne Cecilia Gaposchkin (pt) (neta (pt) )
	Premios (1976) Lectorado Henry Norris Russell; (1961) Medalha Rittenhouse (pt) ; (1943) Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias; (1934) Prêmio Annie J. Cannon de Astronomia (pt) ;
	Sinatura

Cecilia Payne-Gaposchkin, nada o 10 de maio de 1900 en Wendover (Inglaterra) e finada o 7 de decembro de 1979 en Cambridge (EUA), foi unha astrónoma anglo-estadounidense. En 1925, na súa tese de doutoramento, indicou que as estrelas están compostas na súa meirande parte por hidróxeno e helio.^[1] Este traballo foi considerado durante moito tempo como "a máis destacada tese de doutoramento escrita nunca en astronomía".

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Cecilia Payne e estudou botánica, física e química na Universidade de Cambridge. A súa condición de muller imposibilitoulle conseguir un título, polo que abandonou Inglaterra en 1922. Marchou vivir aos Estados Unidos, e nacionalizouse en 1931.

En 1925 converteuse na primeira persoa en ter un doutoramento en astronomía no Radcliffe College (hoxe, parte da Universidade Harvard) pola súa disertación Stellar Atmospheres, A Contribution to the Observational Study of High Temperature in the Reversing Layers of Stars (“Atmosferas estelares, unha contribución ó estudo da observación das altas temperaturas nas capas invertidas das estrelas”).

O astrónomo Otto Struve cualificou o traballo de Cecilia como “sen dúbida a tese de doutoramento en astronomía máis sobresaínte da historia”. Aplicou a teoría da ionización desenvolta polo físico Meghnad Saha para relacionar de xeito exacto a clasificación espectral das estrelas coa súa temperatura absoluta. A tese estableceu que o hidróxeno era o compoñente principal das estrelas.

Nunha viaxe posterior por Europa en 1933 coñeceu o astrofísico ruso Sergei I. Gaposchkin en Alemaña. Axudouno a conseguir un visado para os Estados Unidos, casaron en marzo de 1934 e tiveron tres fillos. Payne-Gaposchkin seguiu en activo toda a súa vida en Harvard. Tardou varias décadas en ter un posto oficial: ata 1938 non se lle concedeu o título de “astrónoma”. En 1956 foi a primeira muller en ser profesora asociada en Harvard. Posteriormente, foi tamén a primeira en dirixir un departamento na mesma universidade.

Premios e honores[editar | editar a fonte]

Premio Annie J. Cannon en Astronomía (1934)
Lectura do Henry Norris Russell da American Astronomical Society (1976)
O Asteroide 2039 Payne-Gaposchkin leva o seu nome.

Citas[editar | editar a fonte]

“	A recompensa do científico novo é a emoción de ser a primeira persoa na historia do mundo que ve ou entende algo. Nada se pode comparar con esa experiencia… A recompensa do científico vello é a sensación de ter visto como un vago borrador se convertía nunha paisaxe maxestosa.	”
— Cecilia Payne-Gaposchkin

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Gratzer, Walter (2004). "148. Un mundo de hombres". Eurekas y euforias (Eurekas and Euphorias) (en castelán). Barcelona: Crítica. p. 367. ISBN 84-8432-558-X. |data-acceso= require |url= (Axuda)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Cecilia Payne-Gaposchkin: An Autobiography and Other Recollections, Cecilia Payne-Gaposchkin, Katherine Haramundanis, ed. (Cambridge University Press, Cambridge, 1984).
Claramunt Vallespí, Rosa; Claramunt Vallespí, Teresa (2012). MUJERES EN CIENCIA Y TECNOLOGIA. UNED. ISBN 9788436264210.
Tsjeng, Zing (2020). Mujeres olvidadas : las científicas. Madrid. ISBN 978-84-415-4214-3,

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Cecilia Payne-Gaposchkin: Astronomer and Astrophysicist, 1900-1980 (“The Most Brilliant Ph.D. Thesis Ever Written in Astronomy” by Owen Gingerich)

Obituarios

Physics Today 33 (1980) 64
QJRAS 23 (1982) 450

[1] Gratzer, Walter (2004). "148. Un mundo de hombres". Eurekas y euforias (Eurekas and Euphorias) (en castelán). Barcelona: Crítica. p. 367. ISBN 84-8432-558-X. |data-acceso= require |url= (Axuda)

[1]