Adosinda Afónsez
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Adosinda Alfónsez 728 |
| Morte | Despois de 785 Pravia |
| Lugar de sepultura | Church of San Juan Apóstol y Evangelista (en)  |
| Q100700834 | |
| 774 – 783 ← Munia de Áraba – Creusa (rainha) (pt) → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Asturias |
| Actividade | |
| Ocupación | raíña |
| Lingua | Lingua castelá |
Outro | |
| Título | Raíña consorte |
| Familia | Dinastía ástur-leonesa |
| Cónxuxe | Silo |
| Pais | Afonso I o Católico e Ermesinda |
| Irmáns | Froila I, Mauregato e Vimarano |
 | |
Adosinda Afónsez, finada despois do 785, foi raíña consorte da Galiza altomedieval polo seu matrimonio co rei (princeps) Silo.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi filla de Afonso I o Católico e da raíña Ermesinda, e irmá de Froila I e medio irmá do rei Mauregato. Por parte paterna era neta do duque Pedro de Cantabria, e por parte materna era neta de Paio de Asturias e da súa muller Gaudiosa.
Trala morte do seu irmán, o rei Fruela I, permaneceu na corte baixo a protección do rei Aurelio, e mandou ao seu sobriño Afonso ao mosteiro de San Xulián de Samos para darlle protección e formación. Na corte asturiana coñeceu a Silo, un nobre galego co que casou. Trala morte de Aurelio no ano 774, Silo pasou a ser , pasó a ser rei de Asturias.
Ao morrer Silo no ano 783 sen deixaren descendencia, Adosinda interveu para que o sucesor do rei fose o seu sobriño Alfonso, o fillo de Fruela. Porén, o trono foi tomado polo medio irmán de Adosinda, Mauregato, quen expulsou a Afonso, o cal se refuxiou en Álava.
Xa que Adosinda apoiara a Afonso, a súa posición na corte fíxose insegura, polo que ingresou no mosteiro de San Xoán de Santianes de Pravia (Pravia)[1]. Entrou como relixiosa o 26 de novembro do ano 783 ou 785 segundo o cronista Ambrosio de Morales, en presenza do abade Fidel e de Beato e Eterio, estes dous coñecidos pola controversia que mantiveron co arcebispo de Toledo Elipando de Toledo[2]. Este mosteiro fora mandado construír por Silo, e nel foron enterrados o rei e mais a súa esposa[3].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Álvarez Palenzuela, V. A.: Historia de España de la Edad Media. Capítulo 5, páx 97.
- ↑ Quadrado, J. M.: Recuerdos y bellezas de España: Asturias, páx. 45.
- ↑ Del Arco y Garay, Ricardo (1954): Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita - CSIC. Páx. 133.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Dacosta Martínez, Arsenio F. (1992): "Notas sobre las crónicas ovetenses del siglo IX: Pelayo y el sistema sucesorio en el caudillaje asturiano", en Studia historica. Historia medieval nº 10, páx. 9-46. Salamanca, Ediciones Universidad de Salamanca. Departamento de Historia Medieval, Moderna y Contemporánea.
- Flórez, Enrique (1770): Memorias de las Reinas Católicas. Historia genealógica de la Casa real de Castilla y de León. Tomo I.
- Solé, José María (2007): Apodos de los reyes de España. La Esfera de los Libros S.L.